NASKAH DIALOG TETANEN TRADISIONAL
Naskah Dialog Tetanen
Tradisional
Dibuat Untuk
Memenuhi Tugas
Mata Pelajaran Bahasa Jawa
Di Susun
Oleh :
Resvilia
Nurziki Resa (27)
Putri Sulistya Rini (23)
Winda
Ardiyanti (36)
VIII
A
SMP NEGERI 1
GODEAN
TAHUN
PELAJARAN 2012 – 2013
BOCAH KUTHA MLEBU DESA
Keluarganipun Bapak Pariyono menika keluarga engkang karta raharja lan kasil. Bapak Pariyono gadhah putra
tunggal naminipun Winda. Ing saben dintenipunWindamenikalare engkang ngadi-adi
lan rewel.Piyambakipun sugeng kanthi mulya,sedaya fasilitas wonten griyanipun
sarwa modern. Masak ngagem mesin, lan sedaya piranti gesang sarwi mewah. Nalika
preinan sekolah Winda lan keluarganipun liburan
ing dalemipun Budhe Panca wonten ing Desa Sikepan.Winda kaliyan kulawarganipun tindak
dateng Desa Sikepan nitih motor mabur saking Jakarta dumugi Yogjo banjur nitih
taksi dumugi Dusun Sikepan. Winda menika saesti lare kitha engkang sugih lan
ngadi- adi, dados menawa mlebet ndesa tumindakke
nggih mawarni- warni. Sithik-sithik sambat, sithik-sithik sambat emoh ngene,
emoh mengkono, jijik niki kuwi, jijik niku. Dados limrah mawon amargi
kawontenan ing Kitha saestu benten sanget kaliyan wonten ing Dusun.
Enjing
menika Winda lan keluarganipun dipundhawuhi dahar
dening Budhe
Panca amargi sekul lan lawuh iwak teri sampun dipuncawisaken dening budhe.
Budhe : “Ayo.. mangga didhahar sarapane sak
wontennipun, namung gadhah iwak teri
kalih sambel trasi.”
Ibu : “Enggih,
mboten menapa-menapa, niki sampun enak !” ( sinambi mboten lancar amargi panjenenganipun asli
saing Australia )
Winda : “Wah,,,makanan
apa ini ? Menjijikan. Inikan makanan kucing”
Bapak : “Hush,
jangan ngomong sekasar itu !”
Budhe : “Aduh,,,
nduk mbok ngangem basa jawa kemawon, budhe mboten ngertos. ngomong opo to koweki?”
Winda : “ Alah panganan apa iki, njijiki
kaya panganan kucing wae !”
Bapak : “Winda, bukan berarti kamu harus mentranslate bahasamu itu ke
bahasa
Jawa
. Kamuharushormati budhe ini !
Winda : “Nggih-
ngih...”( radi mboten iklas)
Banjur, sedaya kulawargasami dahar wonten
ing ngamben. Windamboten nedha mangan tedhanipun, anangging Winda namung
molak- malik sekul. SaklajengipunWinda kesah wonten ing wingking griya, lajengpiyambakipun
mbucal sekulipun lajeng dipunpakaaken sawung ( Jago). Ananging budhe mirsani
nalika Windamakaaken sekulipun.
Budhe : “Winda, lagi ngapa kowe. Segane aja
dibuang- buang mengko pitike dadi mati
lo. Ampun nggih !” ( banjur lungga ndamwl teh )
Winda : “Wuhh.. piya ta, wong dipakani kok
dadi mati.Kowe mbalah untung ya tik ya... bisa
tak pakani ?, wong desa ki pancen da aneh- aneh islilah- istilah ra jelas asal- usule diajarke .“
( sinambi mbucal sekul dipun pakakaken Jago)
Nalika enjing,Windaleyeh - leyehwonten
ingsalungajenggriya, budhene medal badhe
dateng sabin.Lajeng Winda nyuwun prisa......
Winda
: “Budhe badhe dateng pundi ta
? kok mbeta gebug ?” ( panjenenganipun kewedan)
Budhe
: “ Gebug apa Win, wong budhe ki
mbeta pacul, iki jenenge pacul !”
Winda
: “ La nggih pacul,maksut kula
nggih nganten. Niku kagem menapa budhe? Budhe badhe tindak pundi ?” ( Winda
gumun)
Budhe : “Budhe arep menyang sawah arep
tandur karo mbenaake galengan, akeh sing jebol di bolongi yuyu !”
Winda
: “ Oooo.. “( Anangging Winda
tetep mboten mudheng)
Budhe : “Yo melu budhe wae pa piye menyang
sawah, budhe arep tandur. Nang sawah
sesawangane apik, mengko yen kowe weruh kowe mesthi kesemsem!”
Winda
: “Oh nggih budhe kula tak
mbeta topi riyin nggih, supaya mboten ireng budhe !
Lajeng Winda lan budhendateng sawah
badhenanempantun. Mboten antawis dalu
Winda dumugi wonten ingsabin.
Budhe : “Nah... iki sawahe budhe jembar ta ?,
iki warisane saka Mbahmu buyut !Wis ket
mbiyen budhe lan Pakde ngruwat sawah iki, nganti saiki.”
Winda: “Oooooo,
nganten budhe ?lajeng budhe,badhe menapa ta ?”
Budhe : “Budhe arep tandur. Tandur winih pari
kanthi nyebloake oyote pari tekan 10- 15
cm ing ngisor lendut.”
Winda
: “Ohh nganten ... Budhe kula
tak dateng nggubuk riyin ngih ?”
Budhe
: “Ya kana, budhe tak tandur
dhisik. Ati-ati nggone mlaku ndak keceblok. “
Winda :
“Wah apik tenan pemandangane,
adem seger. Lumayan kanggo ngumbah mripat J. “ ( Winda kesemsem)
Winda kesemsem kalih sesawangan wonten
ing sabinmenika.Windaweruhkathah kewan alitengkang mabur saknginggilipun wit pantun.
Wonten capung, kupu, lan sakliya- liyane.
Winda : “Wah apa kae kok kaya ana kebo
keceblok. Apa kae lagi ditulungi karo Pak Tani, ning nek ditulungi kok digawa mubeng-mubeng
ta ? lagi ngapa ta pak tani
kae ? ( piyambakipun gumun sanget )
Ljeng budhe Panca badhe sumene
wonten ing nggubuk amargisampun sayah anggenipunnanem pantun.
Budhe
: “Kowe ki ngapa Wini, kok ndrememeng dhewe?”
Winda : “Niku lo budhe. Ana kebo keceblok
ning karo Pak Tani ora ditulungi malah dijak
muter-muter nang lendut ( Winda ngacungi tiyang wau, sinambi nedhahaken Pak
Tani.”
Budhe : “Woalah... pancen bocah kutha yen
mlebu ndesa. Kae kadang tani engkang lagi
wae ngluku lan nggaru lemah nganggo kebo. “
Winda
: “Ngluku.... ngaru napa niku
budhe ?kok tak kira kebo keceblok.”
Budhe : ( nyiling wedang banjur ngombe) “Ngene
wae yen gelem sambi budhe ngaso tak
terangake wae kepiye urut-urutane nandur
pari, tak kira iku bakal wigati banget
?”
Winda
: “Ngih ... nggih Budhe nggih purun
sanget Budhe, kepripun ta budhe urut- urutanipun ?” ( Winda takon kaliyan budhenipun)
Budhe : “Sing kepisan lemah kang arep
ditanduri pari kudu diolah disik, supaya
gampang anggone ngolah, sakdurunge kudu di lebi disik yaiku diwenehi banyu
supaya gampang anggone para kadang tani ngolah lemahe.”
Winda : “Ooooo ngaten budhe di lebi niku supados
gampang anggene ngolah lemah , nganten
ta budhe.
Budhe : “ Lha iya .....”
Winda : “Saklajengipun menapa budhe ?’
Budhe : “ Bar dilebi sawah banjur di luku,
diluku kuwi malik lemah supaya lemah bisa rata
lan supaya kadang tani angggone nandur gampang. Nah ... diluku kuwi wujude kaya sing tok delok mau. Sakjanjane dudu kebo keceblok
anangging kuwi petani
kang lagi wae ngluku lemahhe supaya lemahe bisa rata.Pak Tani mau nganggo kebo, sing mburine
dipasangi luku, ngono Win wis mudheng ?”
Winda : “OO...
dados dede kebo keceblok budhe( ngguyu ).
Isen tenan kula budhe. “
Budhe : “Wis
saiki di teruske bubar diluku banjur di garu supaya lemahe bisa lembut lan supaya banyune bisa
rata. Sinambi nunggu damen dadi bosok lan dadi rabuk
kompos. Sakliyane kuwi supaya sukunipun kadang tani ora kecocok.”
Winda : “Oh,,
dadi yen wis bosok mengkeh anggenipun nggaru mboten kecocok malih kaliyan dongglakipun nggih, kula sakniki mangertos.”
Budhe : “Bener
kuwi. Biyasane sambi nunggu damene bosok dadi rabuk, para kadhang tani gawe winihan, gawe
winihan kuwigawe kotakan kanggo nyebar winih pari, sing wis di cawisake
dening para tani.”
Winda : “Oh,,
ngaten to budhe, kula ngertos budhe saklajengenipun pasti tandur pari ngih ?”
Budhe : “Mengko
disik, bar kuwi i di tunggu ngasi 2
minggunan supaya rada dhawa naka 25 cm trus di dhaut,”
Winda : “Lho,
di dhaut niku napa budhe ?”
Budhe : “Dhaut
iku mbubuti winih pari ana ing kotakan sing arep di tandur”
Winda : “Oh,,
trus tandur budhe ?”
Budhe : “Yo
durung, iseh mengko kuwi”
Winda : “Welah,
piye to budhe ? Kok ora tandur- tandur to budhe.”
Budhe : “Welah,
ojo kesusu, supaya gampang anggone nandur winih winih kuwi di banjari ndisik. Mbanjari kuwi mbagi winih rong tekem
tekem banjur didekeake ana
ing ler leran pangangkahe supaya kadhang tani supaya gampang anggone
winih njumuk lan bisa ngira ira piro butuhe wit pari.”
Winda : “Banjur
tanem to budhe ?”
Budhe : “Iya,
nek saiki kwe wes bener wong ke mau diturut ( Budhe ngguyu) Winih di tandur ana ing sawah sing uwis di olah lemahe. Kayo sing nggone budhe iki, saiki lagi wayahe tandur. Para petani ngupayaake kaya
dene matun, ngrabuk tanduran, lan mbasmi hama.
Winda : “Trus
le dadi beras kapan budhe ?”
Budhe : “Yo,
nunggu pirang pirang wulan ndisiktrus gek wae di panen, banjur di gebyok trus di gilingake banjur iku
wes dadi beras trus gek di masak njur di maem.”
Winda : “Wah,,, angel yo budhe ?”
Budhe : “Yo,
pancel angel. Yo uwes budhe tak nglanjutake nandur pari, engko isih mbenakake
galengan barang. Arep melu apa ora, Win ?”
Winda : “Enggih budhe, tak nderek mawon
kadose nyenengke “
Lajeng Winda lan budhene nanempantun
ing sawah. Winda nderek ngrewangi nanging piyambaipun taksih jijik amargi winda
dereng pernah mandap ing sabin. Nalika Winda nyobi nanem pantun, piyambakipun
malah ndumuk precil ( kodhok cilik).Winda mlayu- mlayu lan njerit-njerit amargi
piyambakipun ajris sanget kalih kodhok.
Winda : “Aaaaaaaaaaaaaaa….
Budhe, tulung wonten kodhok !!!!”
Budhe : “Koweki
ngopo to nduk. Meng ana kodhok cilik wae njerit-njerit koyo weruh setan
wae.”
Winda : “Kula
wedi banget budhe, ayo wangsul mawon budhe.”
Budhe : “Yo
owes yen ngono kuwi, ayobali ! “
Wonten ing tengah mergi nalika Winda lan budhe wangsul dayeng griya,
budhe ditimbali denging rencangipun
Tangga : “Kok
uwes bali yu ? Wes rampung tandur po yu
?
Budhe : “Durung
e yu,sak jane isih akeh tapi ponakanku iki sing seko kutha ngejak bali amargo uwis kesel.”
Tangga : “Oh… yo uwis yu, sing ati- ati
Budhe : “Ya,
ndisikya, yu !”
Tangga : “Ya”.
Winda : “Wah…
gara-gara ana kodhok mau tanganaku dadi gatel-gate ngene. “
Budhe : “Kowe
ki ngopo to nduk ?Mengko neng omah iso diobato to ?, aja manja “
Winda : “Alah…
(nesu-nesu sinambi mbandemi kebo sing ana ing cedhak dalan mau banjur malah dioyak kebo)aaaaaaaaaaaaa… tulung
budhe kebone ngoyak aku budhe !”
Budhe : “
Wus- wus .....” (nnggusah kebo)
Winda : ”
Alah, budhe sesok maneh aku wegah menyang sawah malih, gara-gara anak kodhok mau tanganku dadi gatelen lan
saiki malah diuyak kebo, trus keceblok
lendut barang. Sial tenan ya nasibku budhe !”
Budhe : “Yo
....uwes kuwi mau sing salah ya kowe dhewe wong kebone angteng- anteng ra duwe dosa kok di bandemi.
Lak yo kowe sing salah !”
Winda : “Aku
sebel banget, tanganku malah tambah gatel piye iki Budhe ?
Budhe : “Neng
sawah iku pancen ngono kuwi. Para kadhang tani uwis biasa nek meng koyo ngonokuwi. Para kadhang
tani kuwi kudu sregep saben
dina ngrumat pari lan kudu sabar. Nek
meng kaya gatelen
opo tlusuben iku wes biasa. Perjuanganane para petani kuwi angel banget, sabar lan
kudu telaten. Mula kowe kuwi ojo
seneng mbuang-mbuang sego koyo wingi kae mudhak mubazir.Mesakake
para Tani sing uwis angel- angel nandur pari.
Winda : “Oh,,,,
enggih budhe kula sadar kula mboten angsal manja kadhos ngoten wae
trus kula nggih mboten angsal mbuang -mbuang sego malih. Mesakake para kadhang
tani engkang sampun rekasa nandur pari.”
Budhe : “Nah
ngono lho, kuwi becik kowe kudu sadar, apik kuwi !”
Winda : “Enggih
budhe.”
Saksampunipun dugi griya Resvi
lajeng nesu- nesu piyambak, Ibunipun Resvi banjur nyuwun pirsa dateng Resvi
menapa , kahananipun Resvi sakwetawis. Reget, gatelen, lethek lan radi mambu.
Ibu : “Kenapa baju kamu kotor semua ?”
Resvi : “Ibu,
tadi aku keceblok
di sawah”
Ibu : “Apa
itu keceblok ?”
Resvi : “Jatuh
kesawah, ibu”
Ibu : “Jatuh
kesawah ? Waw… pasti itu mengasyikan”
Resvi : “Wah,..
jan kepripun ta ibuk niku wong keceblok ten sawah kok malah asyik. Napane Bu. Kula nili nggih di oyak kebo, Bu ?”
Ibu : “Kenapa kamu ? Padahal ibu pengen banget keceblok di
sawah, karena lumpur
di sawah seperti lulur coklat yang mahal.”
Resvi : “Ahhh… nggih terserah momy aja deh”
Saking sedaya kedadean punika Winda sadar
amargi sawise melu budhene menyang ing sawah, amargi ing sawah Winda di critani
marang budhene menawi pangolahe pari supaya dados beras iku suwelan angel
banged. Sak banjure niku Winda janji ora bakal mbaleni perbuatane sing ala wektu
mbiyen – mbiyen.
Saiki Winda kudu ngurmati banged
perjuangane kadhang tani, banjur saiki winda wis ora tahu mbuang – mbuang sekul
malih.
Sawise Winda saka omahe budhe lan pakdhene
saiki Winda dados tiyang sing luwih becik tinimbang wingi – wingi. Sakniki Winda
luwih sopanlan paring pakurmatan kalih sedaya tiyang paling utama marang Bapak,
Ibune,keluarga dan sanes liya.
Naskah Dialog Tetanen
Tradisional
Dibuat Untuk
Memenuhi Tugas
Mata Pelajaran Bahasa Jawa
lambang sekolah
Di Susun
Oleh :
Resvilia
Nurziki Resa (27)
Putri Sulistya Rini (23)
Winda
Ardiyanti (36)
VIII
A
SMP NEGERI 1
GODEAN
TAHUN
PELAJARAN 2012 – 2013
BOCAH KUTHA MLEBU DESA
Keluarganipun Bapak Pariyono menika keluarga engkang karta raharja lan kasil. Bapak Pariyono gadhah putra
tunggal naminipun Winda. Ing saben dintenipunWindamenikalare engkang ngadi-adi
lan rewel.Piyambakipun sugeng kanthi mulya,sedaya fasilitas wonten griyanipun
sarwa modern. Masak ngagem mesin, lan sedaya piranti gesang sarwi mewah. Nalika
preinan sekolah Winda lan keluarganipun liburan
ing dalemipun Budhe Panca wonten ing Desa Sikepan.Winda kaliyan kulawarganipun tindak
dateng Desa Sikepan nitih motor mabur saking Jakarta dumugi Yogjo banjur nitih
taksi dumugi Dusun Sikepan. Winda menika saesti lare kitha engkang sugih lan
ngadi- adi, dados menawa mlebet ndesa tumindakke
nggih mawarni- warni. Sithik-sithik sambat, sithik-sithik sambat emoh ngene,
emoh mengkono, jijik niki kuwi, jijik niku. Dados limrah mawon amargi
kawontenan ing Kitha saestu benten sanget kaliyan wonten ing Dusun.
Enjing
menika Winda lan keluarganipun dipundhawuhi dahar
dening Budhe
Panca amargi sekul lan lawuh iwak teri sampun dipuncawisaken dening budhe.
Budhe : “Ayo.. mangga didhahar sarapane sak
wontennipun, namung gadhah iwak teri
kalih sambel trasi.”
Ibu : “Enggih,
mboten menapa-menapa, niki sampun enak !” ( sinambi mboten lancar amargi panjenenganipun asli
saing Australia )
Winda : “Wah,,,makanan
apa ini ? Menjijikan. Inikan makanan kucing”
Bapak : “Hush,
jangan ngomong sekasar itu !”
Budhe : “Aduh,,,
nduk mbok ngangem basa jawa kemawon, budhe mboten ngertos. ngomong opo to koweki?”
Winda : “ Alah panganan apa iki, njijiki
kaya panganan kucing wae !”
Bapak : “Winda, bukan berarti kamu harus mentranslate bahasamu itu ke
bahasa
Jawa
. Kamuharushormati budhe ini !
Winda : “Nggih-
ngih...”( radi mboten iklas)
Banjur, sedaya kulawargasami dahar wonten
ing ngamben. Windamboten nedha mangan tedhanipun, anangging Winda namung
molak- malik sekul. SaklajengipunWinda kesah wonten ing wingking griya, lajengpiyambakipun
mbucal sekulipun lajeng dipunpakaaken sawung ( Jago). Ananging budhe mirsani
nalika Windamakaaken sekulipun.
Budhe : “Winda, lagi ngapa kowe. Segane aja
dibuang- buang mengko pitike dadi mati
lo. Ampun nggih !” ( banjur lungga ndamwl teh )
Winda : “Wuhh.. piya ta, wong dipakani kok
dadi mati.Kowe mbalah untung ya tik ya... bisa
tak pakani ?, wong desa ki pancen da aneh- aneh islilah- istilah ra jelas asal- usule diajarke .“
( sinambi mbucal sekul dipun pakakaken Jago)
Nalika enjing,Windaleyeh - leyehwonten
ingsalungajenggriya, budhene medal badhe
dateng sabin.Lajeng Winda nyuwun prisa......
Winda
: “Budhe badhe dateng pundi ta
? kok mbeta gebug ?” ( panjenenganipun kewedan)
Budhe
: “ Gebug apa Win, wong budhe ki
mbeta pacul, iki jenenge pacul !”
Winda
: “ La nggih pacul,maksut kula
nggih nganten. Niku kagem menapa budhe? Budhe badhe tindak pundi ?” ( Winda
gumun)
Budhe : “Budhe arep menyang sawah arep
tandur karo mbenaake galengan, akeh sing jebol di bolongi yuyu !”
Winda
: “ Oooo.. “( Anangging Winda
tetep mboten mudheng)
Budhe : “Yo melu budhe wae pa piye menyang
sawah, budhe arep tandur. Nang sawah
sesawangane apik, mengko yen kowe weruh kowe mesthi kesemsem!”
Winda
: “Oh nggih budhe kula tak
mbeta topi riyin nggih, supaya mboten ireng budhe !
Lajeng Winda lan budhendateng sawah
badhenanempantun. Mboten antawis dalu
Winda dumugi wonten ingsabin.
Budhe : “Nah... iki sawahe budhe jembar ta ?,
iki warisane saka Mbahmu buyut !Wis ket
mbiyen budhe lan Pakde ngruwat sawah iki, nganti saiki.”
Winda: “Oooooo,
nganten budhe ?lajeng budhe,badhe menapa ta ?”
Budhe : “Budhe arep tandur. Tandur winih pari
kanthi nyebloake oyote pari tekan 10- 15
cm ing ngisor lendut.”
Winda
: “Ohh nganten ... Budhe kula
tak dateng nggubuk riyin ngih ?”
Budhe
: “Ya kana, budhe tak tandur
dhisik. Ati-ati nggone mlaku ndak keceblok. “
Winda :
“Wah apik tenan pemandangane,
adem seger. Lumayan kanggo ngumbah mripat J. “ ( Winda kesemsem)
Winda kesemsem kalih sesawangan wonten
ing sabinmenika.Windaweruhkathah kewan alitengkang mabur saknginggilipun wit pantun.
Wonten capung, kupu, lan sakliya- liyane.
Winda : “Wah apa kae kok kaya ana kebo
keceblok. Apa kae lagi ditulungi karo Pak Tani, ning nek ditulungi kok digawa mubeng-mubeng
ta ? lagi ngapa ta pak tani
kae ? ( piyambakipun gumun sanget )
Ljeng budhe Panca badhe sumene
wonten ing nggubuk amargisampun sayah anggenipunnanem pantun.
Budhe
: “Kowe ki ngapa Wini, kok ndrememeng dhewe?”
Winda : “Niku lo budhe. Ana kebo keceblok
ning karo Pak Tani ora ditulungi malah dijak
muter-muter nang lendut ( Winda ngacungi tiyang wau, sinambi nedhahaken Pak
Tani.”
Budhe : “Woalah... pancen bocah kutha yen
mlebu ndesa. Kae kadang tani engkang lagi
wae ngluku lan nggaru lemah nganggo kebo. “
Winda
: “Ngluku.... ngaru napa niku
budhe ?kok tak kira kebo keceblok.”
Budhe : ( nyiling wedang banjur ngombe) “Ngene
wae yen gelem sambi budhe ngaso tak
terangake wae kepiye urut-urutane nandur
pari, tak kira iku bakal wigati banget
?”
Winda
: “Ngih ... nggih Budhe nggih purun
sanget Budhe, kepripun ta budhe urut- urutanipun ?” ( Winda takon kaliyan budhenipun)
Budhe : “Sing kepisan lemah kang arep
ditanduri pari kudu diolah disik, supaya
gampang anggone ngolah, sakdurunge kudu di lebi disik yaiku diwenehi banyu
supaya gampang anggone para kadang tani ngolah lemahe.”
Winda : “Ooooo ngaten budhe di lebi niku supados
gampang anggene ngolah lemah , nganten
ta budhe.
Budhe : “ Lha iya .....”
Winda : “Saklajengipun menapa budhe ?’
Budhe : “ Bar dilebi sawah banjur di luku,
diluku kuwi malik lemah supaya lemah bisa rata
lan supaya kadang tani angggone nandur gampang. Nah ... diluku kuwi wujude kaya sing tok delok mau. Sakjanjane dudu kebo keceblok
anangging kuwi petani
kang lagi wae ngluku lemahhe supaya lemahe bisa rata.Pak Tani mau nganggo kebo, sing mburine
dipasangi luku, ngono Win wis mudheng ?”
Winda : “OO...
dados dede kebo keceblok budhe( ngguyu ).
Isen tenan kula budhe. “
Budhe : “Wis
saiki di teruske bubar diluku banjur di garu supaya lemahe bisa lembut lan supaya banyune bisa
rata. Sinambi nunggu damen dadi bosok lan dadi rabuk
kompos. Sakliyane kuwi supaya sukunipun kadang tani ora kecocok.”
Winda : “Oh,,
dadi yen wis bosok mengkeh anggenipun nggaru mboten kecocok malih kaliyan dongglakipun nggih, kula sakniki mangertos.”
Budhe : “Bener
kuwi. Biyasane sambi nunggu damene bosok dadi rabuk, para kadhang tani gawe winihan, gawe
winihan kuwigawe kotakan kanggo nyebar winih pari, sing wis di cawisake
dening para tani.”
Winda : “Oh,,
ngaten to budhe, kula ngertos budhe saklajengenipun pasti tandur pari ngih ?”
Budhe : “Mengko
disik, bar kuwi i di tunggu ngasi 2
minggunan supaya rada dhawa naka 25 cm trus di dhaut,”
Winda : “Lho,
di dhaut niku napa budhe ?”
Budhe : “Dhaut
iku mbubuti winih pari ana ing kotakan sing arep di tandur”
Winda : “Oh,,
trus tandur budhe ?”
Budhe : “Yo
durung, iseh mengko kuwi”
Winda : “Welah,
piye to budhe ? Kok ora tandur- tandur to budhe.”
Budhe : “Welah,
ojo kesusu, supaya gampang anggone nandur winih winih kuwi di banjari ndisik. Mbanjari kuwi mbagi winih rong tekem
tekem banjur didekeake ana
ing ler leran pangangkahe supaya kadhang tani supaya gampang anggone
winih njumuk lan bisa ngira ira piro butuhe wit pari.”
Winda : “Banjur
tanem to budhe ?”
Budhe : “Iya,
nek saiki kwe wes bener wong ke mau diturut ( Budhe ngguyu) Winih di tandur ana ing sawah sing uwis di olah lemahe. Kayo sing nggone budhe iki, saiki lagi wayahe tandur. Para petani ngupayaake kaya
dene matun, ngrabuk tanduran, lan mbasmi hama.
Winda : “Trus
le dadi beras kapan budhe ?”
Budhe : “Yo,
nunggu pirang pirang wulan ndisiktrus gek wae di panen, banjur di gebyok trus di gilingake banjur iku
wes dadi beras trus gek di masak njur di maem.”
Winda : “Wah,,, angel yo budhe ?”
Budhe : “Yo,
pancel angel. Yo uwes budhe tak nglanjutake nandur pari, engko isih mbenakake
galengan barang. Arep melu apa ora, Win ?”
Winda : “Enggih budhe, tak nderek mawon
kadose nyenengke “
Lajeng Winda lan budhene nanempantun
ing sawah. Winda nderek ngrewangi nanging piyambaipun taksih jijik amargi winda
dereng pernah mandap ing sabin. Nalika Winda nyobi nanem pantun, piyambakipun
malah ndumuk precil ( kodhok cilik).Winda mlayu- mlayu lan njerit-njerit amargi
piyambakipun ajris sanget kalih kodhok.
Winda : “Aaaaaaaaaaaaaaa….
Budhe, tulung wonten kodhok !!!!”
Budhe : “Koweki
ngopo to nduk. Meng ana kodhok cilik wae njerit-njerit koyo weruh setan
wae.”
Winda : “Kula
wedi banget budhe, ayo wangsul mawon budhe.”
Budhe : “Yo
owes yen ngono kuwi, ayobali ! “
Wonten ing tengah mergi nalika Winda lan budhe wangsul dayeng griya,
budhe ditimbali denging rencangipun
Tangga : “Kok
uwes bali yu ? Wes rampung tandur po yu
?
Budhe : “Durung
e yu,sak jane isih akeh tapi ponakanku iki sing seko kutha ngejak bali amargo uwis kesel.”
Tangga : “Oh… yo uwis yu, sing ati- ati
Budhe : “Ya,
ndisikya, yu !”
Tangga : “Ya”.
Winda : “Wah…
gara-gara ana kodhok mau tanganaku dadi gatel-gate ngene. “
Budhe : “Kowe
ki ngopo to nduk ?Mengko neng omah iso diobato to ?, aja manja “
Winda : “Alah…
(nesu-nesu sinambi mbandemi kebo sing ana ing cedhak dalan mau banjur malah dioyak kebo)aaaaaaaaaaaaa… tulung
budhe kebone ngoyak aku budhe !”
Budhe : “
Wus- wus .....” (nnggusah kebo)
Winda : ”
Alah, budhe sesok maneh aku wegah menyang sawah malih, gara-gara anak kodhok mau tanganku dadi gatelen lan
saiki malah diuyak kebo, trus keceblok
lendut barang. Sial tenan ya nasibku budhe !”
Budhe : “Yo
....uwes kuwi mau sing salah ya kowe dhewe wong kebone angteng- anteng ra duwe dosa kok di bandemi.
Lak yo kowe sing salah !”
Winda : “Aku
sebel banget, tanganku malah tambah gatel piye iki Budhe ?
Budhe : “Neng
sawah iku pancen ngono kuwi. Para kadhang tani uwis biasa nek meng koyo ngonokuwi. Para kadhang
tani kuwi kudu sregep saben
dina ngrumat pari lan kudu sabar. Nek
meng kaya gatelen
opo tlusuben iku wes biasa. Perjuanganane para petani kuwi angel banget, sabar lan
kudu telaten. Mula kowe kuwi ojo
seneng mbuang-mbuang sego koyo wingi kae mudhak mubazir.Mesakake
para Tani sing uwis angel- angel nandur pari.
Winda : “Oh,,,,
enggih budhe kula sadar kula mboten angsal manja kadhos ngoten wae
trus kula nggih mboten angsal mbuang -mbuang sego malih. Mesakake para kadhang
tani engkang sampun rekasa nandur pari.”
Budhe : “Nah
ngono lho, kuwi becik kowe kudu sadar, apik kuwi !”
Winda : “Enggih
budhe.”
Saksampunipun dugi griya Resvi
lajeng nesu- nesu piyambak, Ibunipun Resvi banjur nyuwun pirsa dateng Resvi
menapa , kahananipun Resvi sakwetawis. Reget, gatelen, lethek lan radi mambu.
Ibu : “Kenapa baju kamu kotor semua ?”
Resvi : “Ibu,
tadi aku keceblok
di sawah”
Ibu : “Apa
itu keceblok ?”
Resvi : “Jatuh
kesawah, ibu”
Ibu : “Jatuh
kesawah ? Waw… pasti itu mengasyikan”
Resvi : “Wah,..
jan kepripun ta ibuk niku wong keceblok ten sawah kok malah asyik. Napane Bu. Kula nili nggih di oyak kebo, Bu ?”
Ibu : “Kenapa kamu ? Padahal ibu pengen banget keceblok di
sawah, karena lumpur
di sawah seperti lulur coklat yang mahal.”
Resvi : “Ahhh… nggih terserah momy aja deh”
Saking sedaya kedadean punika Winda sadar
amargi sawise melu budhene menyang ing sawah, amargi ing sawah Winda di critani
marang budhene menawi pangolahe pari supaya dados beras iku suwelan angel
banged. Sak banjure niku Winda janji ora bakal mbaleni perbuatane sing ala wektu
mbiyen – mbiyen.
Saiki Winda kudu ngurmati banged
perjuangane kadhang tani, banjur saiki winda wis ora tahu mbuang – mbuang sekul
malih.
Sawise Winda saka omahe budhe lan pakdhene
saiki Winda dados tiyang sing luwih becik tinimbang wingi – wingi. Sakniki Winda
luwih sopanlan paring pakurmatan kalih sedaya tiyang paling utama marang Bapak,
Ibune,keluarga dan sanes liya.